شعر میلاد
با هلهله رقصید زمین ،
عشق محک خورد
آغوش خدا باز شد و
کعبه ترک خورد
این نیست ترک این
دهن حیرت کعبه ست
لبخند که نه ، قهقه
صورت کعبه ست
برداشت ترک کعبه و
پر شد ز تقرّب
این قصّه اگر بود جز
این داشت تعجّب
آورده خدا پیکر آئینه
خود را
انداخته زیر قدمش
سینه خود را
جبریل زلیخا شده این
آمدنش را
حقّ دارد اگر پاره کند
پیرهنش را
این طفل اولوالعزم که
سرچشمه دنیاست
نوح است و خلیلی ست
که موسی و مسیحاست
آری جبروت است که
افتاده به زانو
راه دگری نیست بجز
سجده ی بر او
آماده کن ای معرکه ،
جولان خطر را
او آمده سمباده بکش
تیغ دو سر را
او آمده متروعه خیبر
بکش ای کفر
یا مثل زنان مقنعه
بر سر بکش ای کفر
سر مست رجز خوانی
او عالم بالاست
عالم متحیّر شده
این مرد معمّاست
دیگر چه بگوییم که
این راز نهان است
چیزی که عیان است
چه حاجت به بیان است
میلاد با سعادت
امیرالمومنین علیه السلام
مبارک باد
| نسخه قابل چاپ | ورود نوشته شده توسط پهلوانی در 1395/02/02 ساعت 12:10:00 ق.ظ . دنبال کردن نظرات این نوشته از طریق RSS 2.0. |